سهم شک | نمایشگاه طراحی های بهرام کلهرنیا

شک،بخش کردند، در میانه و میدان

.تلخیش به دریا،شوریش به زخم ها

. طرحش،افسون بود و جادو و آتش، که بر کاغذ نشست تا بسوزاند

. و نسوخت؛نقش شد و طرح، سیاه و سفید

سفید مثلن آگاهی بود! و سیاه به سخره او را در بر می گرفت؛

.که می سوزانمت، به عشقم تا بدانی! ـ و عشقش ندانستن بود، که بدانی

سیاه ، سیاه تر. سیاه طرح تر. سیاه، خط، نقش، نگار و آخر: جادوی آتشِ

.آب اندود سوختن و نسوختن

. سیاه، داغ تازیانه ی ندانستن ـ به جستجوی سفیدی ـ بر گرده ی بانوی سپید کاغذ

. راه گم کرده ی شوره زار به بهانه، نمک بر زخم دانایی می نشاند

“آتش افروخته،دود به پا کرده است تا “ نبینی و ندانی

تهران.زمستان95